W ci╣gu roku 1989 Robert Plant zagra│ dla prawie miliona widz≤w w Europie i obu Amerykach. U dzieli│ te┐ ponoµ miliona wywiad≤w, czΩsto-gΩsto nie pozbawionych k╣£liwych i ┐artobliwych uwag. Swych komentarzy nie kierowa│ ju┐ pod adresem by│ych koleg≤w z Led Zeppelin, koncentruj╣c siΩ raczej na dokonaniach obecnych, nierzadko pozbawionych polotu i wyobraƒni imitator≤w zeppelinowego brzmienia.

Ulubionym celem jego przytyk≤w sta│ siΩ szef Whitesnake, z│otow│osy David Coverdale, okre£lany przez Roberta jako "David Coverversion " . W prezentowanych przez MTV teledyskach Coverdale wypada│ nieraz tak, jakby chcia│ "przeplantowaµ" samego Roberta Planta. Gdy mikrofony by│y w│╣czone, wokalista, proszony o wspomnienia z czas≤w burzliwej przesz│o£ci Zeppelina, zas│ania│ siΩ brakiem pamiΩci. Gdy za£ po zako±czeniu "oficjalnej " czΩ£ci wywiad≤w magnetofony odk│adano na bok, Robert nie szczΩdzi│ prasie barwnych, opowie£ci o hotelowych rozpustach. Wyjawi│ w≤wczas m.in., ┐e ┐ony niekt≤rych muzyk≤w, w│╣cznie z jego w│asn╣, by│y obecne w trakcie s│awnego Epizodu Z Rekinem w hotelu Edgewater Inn w Seattle, dawno temu, w spowitym kurzem dziej≤w roku 1969.

Nowy zesp≤│ Roberta prezentowa│ siΩ nieƒle, piosenki wyposa┐ono w refreny, dziΩki czemu mog│a je te┐ £piewaµ publiczno£µ. W koncertowym repertuarze w ko±cu pojawi│y siΩ te┐ wyproszone i wymarzone przez fan≤w zeppelinowe standardy - "No Quarter", "Immigrant Song", " Wearing And Tearing" czy zawsze niezawodny "Misty Mountain Hop", grany na bis. Towarzyszy│y temu wszystkiemu psychodeliczne £wiat│a i ba£niowe impresje filmowe, nakrΩcone w powietrzu i pod wod╣. Obje┐d┐aj╣c z koncertami AmerykΩ P≤│nocn╣ (lato 1989), Robert prze┐y│ niewinny romansik z otwieraj╣c╣ jego wystΩpy kanadyjsk╣ wokalistk╣ Allan╣ Myles, kt≤rej mena┐erem by│ nie kto inny, tylko stary kumpel Roberta z czas≤w Swan Song - Danny Goldberg.